43 տարեկան ջահել, սիրուն, առո ղջ կին եմ։ Դե կյանքս չի դասավորվել ու չեմ ամուսնացել։ Մի անգամ նշանվեցի, նշանս հետ տվեցի 22 տարեկանում ու դրանից հետո կյանքս էլ չդասավորվեց։ Մենք երկու տուն ունեինք, մեկում ախպերս ա ապրում հիմա, մյուսում էլ ես ու մամաս։Մամայիս մա հից հետո մնացել եմ մենակ ու ինձ շատ վատ եմ զգում։ Էդ տան մեջ դատարկություն ոնցոր լինի, ինձ չեմ կարողանում երջանիկ զգալ։ Որոշել եմ ամուսնանալ։ Գիտեմ, որ դա հեշտ բան չի ու ամուսնանալը խաղ ու պար չի, բայց դե մարդու մտքին տեղ լինի,հերիք եղավ ինչքան մենակ մնացի։ Ամուսնանամ, տնով տեղով ամեն ինչով կապահովեմ ամուսնուս,
ինքն էլ թող ինձ երջանկացնի, ես էլ մենակ չեմ լինի։Եթե կան իմ պես միայնակ տղամարդիկ, որ կուզենան իմ հետ կյանք կապել, թող քոմենթներում գրեն, ես էլ անձնական նամակով կպատասխանեմ։ Մենակ թե էն թույն ու թարախ կնանիք չմտնեն սկսեն քարոզներ ու խրատներ կարդալ, ես ձեր հավեսը չունեմ։ Սպասում եմ իմ ասպետին։